سرریز های توله خرس

چند تا قند (یا حتی یکی) توی لیوان چای بندازید. در لحظه های اول دو تا اتفاق می افتد. یکی حل شدن سطح قند در آب و تشکیل یک لایه نازک آب اشباع شده از قند (من دوست دارم به این مایع غلیط بگم ویسکوز) بر روی سطح قند است . دوم هم ضعیف شدن پیوند بین بلورهای قند در اثر تماس با آب. نتیجه نیروی شناوری هوای محبوس درون قند بر نیروی پیوند بین بلور ها غلبه میکند و حباب های ریزی از قند خارج میشوند، در حالی که حبه قند به تدریج از هم میپاشد. معجزه اینجاست. هر حباب موقع خارج شدن از قند، راهی ندارد به جز اینکه از میان لایه ویسکوز عبور کند.وقتی حباب از ویسکوز عبور میکند و به سمت سطح چای حرکت میکند، مقداری از ویسکوز را هم با خودش میبرد. در طول مسیر، این ویسکوز به تدریج از حباب جدا میشود. نتیجه اینکه حباب بالا میرود و یک دنباله لزج از خودش بر جای میگدارد که به علت بیشتر بودن چگالی ویسکوز از آب، به آرامی به پایین لیوان سقوط میکند. تکرار این صحنه دیدنی میتواند تا یک دقیقه هم ادامه داشته باشد.