سرریز های توله خرس

یک جایی توی فلان فیلم/کتاب/ ... هست که فلان میشود و فلانی فلان کار را میکند/فلان چیز را میگوید. حالا من هم فلان و فلان و الخ

این قرینه یابی/سازی از زندگی در آثار هنری یکی از قالب های پر طرفدار در وبلاگ نویسی است. لذت بخش برای نویسنده و خواننده، هر دوگروه. قالب رایج دیگر هم پیدا کردن قرینه های خارجی برای احوالات درونی است. مثل این پست خودم. 

حالا منظور؟ هیچی. اینکه در نوشتن این جور پست ها روی خودم بنندم. دیروز چند پست وبلاگ معروفی را برای اولین بار مرور کردم و شرم کردم از خودم و نشته هایم و فاصله فزاینده ای که از کلمه ها گرفته ام. 

در هر حال، نباید منتظر پیشرفتی بود